Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Οι μαθητές εμπνέονται από τα έργα του Πάμπλο Πικάσο

Ο Πάμπλο Πικάσο έχει φιλοτεχνήσει πολλά έργα με  θέμα τη μουσική και τα μουσικά όργανα. Πολλές φορές ζωγραφίζει πρόσωπα της Κομέντια ντε  λάρτε, όπως ο Αρλεκίνος, ο Πιερότος ή ο Πουλτσινέλο, να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο:

Πάμπλο Πικάσο, Νεκρή φύση, 1918
Πάμπλο Πικάσο, Πουλτσινέλο με κιθάρα μπροστά στη σκηνή, 1919
Πάμπλο Πικάσο, Νεκρή φύση με κιθάρα, 1922
Πάμπλο Πικάσο, Γέρος κιθαρίστας,1903-04



Πάμπλο Πικάσο, Κλαρινέτο και βιολί, 1913


Πάμπλο Πικάσο, Γυναίκα που παίζει μαντολίνο, 1909





Πάμπλο Πικάσο, Τρεις μουσικοί ή Μουσικοί με μάσκες1921











Οι τρεις μουσικοί


 Τρεις μουσικοί

Πάμπλο Πικάσο, Βιολί και κιθάρα, 1913
 Τρεις μουσικοί τραγουδάνε
 και δεν σταματάνε, με άρπα, κιθάρα και βιολί
 τραγουδάνε με ρυθμό όλοι μαζί.

Ένας με μουστάκι
κι άλλοι δυο σ' ένα δρομάκι,
περπατάνε περπατάνε
και στο δρόμο τους δεν πάνε.

Ντυμένοι αποκριάτικα
με μάσκες και σπαθιά,
παίζουν και τραγουδάνε
σαν μικρά παιδιά.

Τρεις άντρες μουσικοί
με τέχνη και χαρά
πηγαίνουν σε ένα γλέντι
με μαντολίνα και βιολιά.
Κωστής Β.

     Τρεις μουσικοί
     Πιστεύω ότι τους τρεις μουσικούς τους είχε καλέσει ο Δήμος Αιγάλεω για το καρναβάλι που γινόταν. Γι' αυτό ήταν ντυμένοι με όμορφες στολές. Αρλεκίνος, πιερότος και μάγος. Ήταν υπέροχοι. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης τους λάτρεψαν! Είπαν πολλά τραγούδια, αλλά εγώ ξεχώρισα τρία: "Το όμορφο καρναβάλι", "Έλα στο καρναβάλι" και το καλύτερο "Το πιο όμορφο καρναβάλι που έχω δει".
      Κάποια στιγμή η παράσταση τελείωσε. Του κόσμου του άρεσε πάρα πολύ και ήθελαν να πουν κι άλλα τραγούδια. Οι τρεις μουσικοί όμως δεν είχαν ετοιμάσει κάτι άλλο. Ο κόσμος άρχισε να νευριάζει. Πέταγε συνεχώς κομφετί και σερπαντίνες στους μουσικούς. Όλοι άρχισαν να φωνάζουν.
      Οι τρεις μουσικοί έκαναν μια σύντομη σύσκεψη και αποφάσισαν να πουν τα πιο καινούρια τραγούδια τους. Πήραν τότε τα όργανά τους και άρχισαν να τραγουδούν. Το κοινό το λάτρεψε! Όταν το τραγούδι τελείωσε το κοινό είχε ικανοποιηθεί. Όλοι απόλαυσαν το καρναβάλι.
       Μόλις τέλειωσε το καρναβάλι όλοι οι κάτοικοι γύρισαν στα σπίτια τους και αφού είχε ήδη νυχτώσει  όλοι κοιμήθηκαν αμέσως εκτός από ένα παιδί. Οι μουσικοί ήταν έτοιμοι να φύγουν όταν το παιδί τους μίλησε: "Θα μου δώσετε ένα αυτόγραφο;" ρώτησε το παιδί. Οι μουσικοί του έδωσαν αμέσως αυτόγραφο γιατί ήταν πολύ καλοί άνθρωποι. Το παιδάκι τους ευχαρίστησε και γύρισε σπίτι του.
       Οι μουσικοί δεν έμειναν άλλο σε εκείνη την πόλη. Κάθε χρονιά έκαναν πολλές περιοδείες, ευχαριστώντας κάθε μεγάλο, μικρό και ηλικιωμένο που τους παρακολουθούσε.
Αλέξης Γ.

 Οι μουσικοί
 Τρεις μουσικοί
με άρπα, κιθάρα και βιολί
Πάμπλο Πικάσο, Μουσικά όργανα, 1912
πήγαν σε μια γιορτή
όπου έπαιξαν δυνατή μουσική
και τότε άρχισαν να τραγουδάνε όλοι μαζί!
Μαρία Κ.


Οι τρεις μουσικοί
Βιολί, φλογέρα και ακορντεόν
συνεργάζονται όλοι για το χωριό.
Συναυλία στην Αγγλία, στην Βοσνία, στην Ιταλία,
μα έχουνε την ευκαιρία να πάνε και στην Ισπανία...
Η μεγάλη καριέρα τους είναι σίγουρα στα χέρια τους.
Μανούσος Ν.

Οι καλλιτέχνες μιλούν με τα έργα τους
     Τρεις μουσικοί στην Ισπανία, με ριγέ στολές και αποκριάτικες αμφιέσεις, ζουν το όνειρό τους.
 Να τραγουδάνε. Έκαναν περιοδείες παντού.
 Στην Ιταλία, στη Μοραβία,
στην Αγγλία, στη Γαλλία
και φυσικά στην Ισπανία.
Καρότο, καρότο, για κοίτα έναν άσπρο πιερότο.
Αν σου αρέσει το κρασί κι ο οίνος,
τότε θα λατρέψεις τον Αρλεκίνο.
Το τραπέζι το καφέ, κι ο μασκαράς ο μπλε,
τις νότες της παρτιτούρας ακολουθάνε
και τα μουσικά τους όργανα κρατάνε.
Ο ένας με το βιολί και ο άλλος με τη φλογέρα,
όλοι μαζί με το ακορντεόν υμνούν την Πλατυτέρα.
Παίζουν όμορφα τραγούδια
και πετάνε πολύχρωμα λουλούδια στο κοινό
το οποίο τους χειροκροτούσε χωρίς κανένα δισταγμό!
Γιώργος Στ.



Τρεις μουσικοί
Πάμπλο Πικάσο, Κιθάρα,  1913
με άρπα, κιθάρα  και βιολί
έπαιζαν μια παρτιτούρα
δίπλα σε μια μπορντούρα.
Τρεις μουσικοί
έπαιζαν για μια στιγμή
τρεχαντήρι μουσική!
Ζέτα Ν.


Τρεις μουσικοί
με άρπα, κιθάρα και βιολί
κι η μουσική με μαγικό μοιάζει χαλί,
μες στις καρδιές το μίσος σβήνει,
η αγάπη νικά,
νότες γλυκές κάνουν τον κόσμο να αγαπά!
Σταυρούλα Σ.








   Ιστορία
    Κάποτε τρεις μουσικοί, ντυμένοι ο πρώτος αρλεκίνος, ο δεύτερος πιερότος και ο τρίτος καλόγερος, βρίσκονταν σε ένα στούντιο και έπαιζαν τα όργανά τους. Ο πρώτος βιολί, ο δεύτερος φλάουτο κι ο τρίτος έπαιζε ακορντεόν.
     Ήταν οι διασημότεροι μουσικοί της πόλης και βέβαια οι πιο καλοί.Τους άρεσε να παίζουν μουσική από τότε που ήταν μικρά παιδιά. Μάλιστα ήταν και οι τρεις συμμαθητές στο μουσικό σχολείο, που από 'κει αποφοίτησαν με άριστα. 
     Επίσης έχουν συναντήσει πολλούς διάσημους μουσικοσυνθέτες και έχουν μάθει πολλά από αυτούς. Γι' αυτό είναι και οι καλύτεροι. Τους είχε γνωρίσει και ο Pablo Picasso. Γι' αυτό και τους ζωγράφισε τόσο ωραία.
Στάθης Λ. 

Τρεις μουσικοί
Πάμπλο Πικάσο, Αρλεκίνος με κιθάρα, 1918
με άρπα κιθάρα και βιολί
αρχίσανε να παίζουν, να τραγουδάνε
πρωί, βράδυ δεν σταματάνε.
Γιατί άραγε αυτοί
οι τέλειοι μουσικοί,
να είναι αποκριάτικα ντυμένοι
και να περπατούν μες στο μεσημέρι;
Μάλλον αυτοί οι μουσικοί
με κέφι και χαρά
πηγαίνουν σε ένα γλέντι
με πάρα πολλά παιδιά.
Αχ τι κρίμα, τι κρίμα
να μην είμα κι εγώ κοντά τους
αλλά... μήπως θα ήταν καλύτερα
να έμενα μακριά τους;
Λίνα Α.




    Μια ιστορία για τρεις μουσικούς
     Κάποιοι μουσικοί, για την ακρίβεια τρεις, κάνουν πολλά ταξίδια γι' αυτό που ήθελαν να κάνουν από μικροί, να γίνουν μουσικοί και να τραγουδούν σε ταβέρνες, σε δρόμους και σε μαγαζιά κι έτσι να βγάζουν το ψωμί τους.
     Το όνειρό τους τελικά πραγμα τοποιήθηκε και έγιναν αυτό που ήθελαν. Κάποια μέρα  οι τρεις μουσικοί συναντήθηκαν σε ένα σπίτι κι έτσι συμφώνησαν πότε θα κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση σε ταβέρνα.
      Την επομενη μέρα πήγαν στην ταβέρνα, ο ένας ντυμένος αρλεκίνος, ο δεύτερος πιερότος και ο τρίτος με κανονικά ρούχα. Εκεί που έπαιζαν ωραία και καλά ήρθε ένας διάσημος μουσικός ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο Θεοδωράκης τους κάλεσε σε ένα στούντιο να κάνουν πρόβες για να δώσουν μια συναυλία με τραγουδιστές αυτούς, ώστε να δει ο κόσμος τι ωραία τραγούδια είχε γράψει.
      Η συναυλία έγινε. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος και οι μουσικοί αγχωμένοι και ανήσυχοι βγήκαν στη σκηνή και άρχισαν να τραγουδούν. Το κοινό τους θαύμαζε κι έτσι κάθε φορά που έδιναν συναυλία γινόνταν όλο και πιο διάσημοι.
Γιάννης Γκ.

Τρεις μουσικοί
με άρπα, κιθάρα και βιολί,
παίζουν σε μια χώρα μαγική.
Ξεκίνησαν να φτάσουν εκεί,
Πάμπλο Πικάσο, Βιολί, 1912
αλλα μια κοπέλα τους σταματεί.
Άργησαν πολύ
και ύστερα από λίγο
εγώ ήθελα να φύγω.
Οι υπόλοιποι κάτσανε
και διασκεδάσανε.
Ήθελα κι εγώ να μείνω εκεί
αλλά η δουλειά είναι το κάτιτι
που δεν σε αφήνει να χαρείς.
Αλεξία Μπ.

Τρεις μουσικοί
με άρπα, κιθάρα και βιολί
παίζανε μια μέρα μουσική
με τον αρλεκίνο, τον πιερότο
και τον καλόγερο.
Παίζανε στην πλατεία
μπροστά σε μια όμορφη κυρία
 μετά της πρόσφεραν ένα κόσμημα
και τους έβλεπε όλος ο κόσμος
που ήταν έξω στο δρόμο...
Και τότε ήταν πια η ώρα
να φύγει η κυρία
από αυτήν την χώρα!!
Κασσιανή Σ.


Τρεις μουσικοί
με άρπα, κιθάρα και βιολί,
παίζουν σε μια χώρα μαγική
με μια μπάντα ξεχωριστή.
Τότε είδαν μια γυναίκα
να παίζει μουσική
και προσφέρθηκε να έρθει
μαζί τους κι αυτή.
Αλεξία Μπ.

Πάμπλο Πικάσο, Τρεις μουσικοί, 1921

Οι μαθητές εμπνέονται από τα έργα του Ρενέ Μαγκρίτ

Ρενέ Μαγκρίτ, Χαλκομανίες, 1966

Ο Ρενέ Μαγκρίτ  ήταν σουρρεαλιστής ζωγράφος. Στα έργα του χρησιμοποιεί τα αντικείμενα με ένα τελείως ασυνήθιστο τρόπο. Έτσι μας προκαλεί έκπληξη και μας κάνει να σκεφτόμαστε. Σε πολλά έργα του εμφανίζεται ο άνδρας με το στρογγυλό καπέλο, συχνά χωρίς τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, που τη θέση τους έχει πάρει κάποιο αντικείμενο.
Ρενέ Μαγκρίτ, Λαϊκή γιορτή









 Ένας άνθρωπος γυρισμένος προς τα εκεί
είναι μέσα σε μια όμορφη σκηνή.
Το καπέλο του μια νότα προσπαθεί να πει,
μα το περιστέρι τον συγκρατεί.
Ζέτα Ν.


Όταν θα ανοίξει η σκηνή,
τότε θα εμφανιστεί ένα κάτασπρο πουλί
που θα φέρει τύχη ειρηνική,
τότε θα φανεί ένας απρόσωπος άντρας με στολή
και ύστερα θα πάνε να διασκεδάσουνε μαζί.
Μαρία Κ.


Λαϊκή γιορτή, λαϊκή γιορτή,
τριγυρνούν ο άνδρας και το πουλί.
 Από τις νότες περιτριγυρίζονται
κι όλοι χορεύουν και λικνίζονται.
Κοιτούν το φως ψηλά, ψηλά
και το θεό να τραγουδά.
Λαϊκή γιορτή, λαϊκή γιορτή,
παίζει ο πατέρας με το παιδί
Μανούσος Ν.


Οι ζωγράφοι μιλούν με τα έργα τους
Ο ζωγράφος Ρενέ Μαγκρίτ έχει ζωγραφίσει  στον πίνακα έναν άνθρωπο που είναι γυρισμένος προς εμάς. Ίσως να θέλει να καταλάβουμε πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι.
Κωνσταντίνος Κ.


Ρενέ Μαγκρίτ, Η ανακάλυψη της φωτιάς, 1935




















Ρενέ Μαγκρίτ, Άτιτλο, 1925











Ρενέ Μαγκρίτ, Ο χαμένος αναβάτης, 1926


Ρενέ Μαγκρίτ, Ο χαμένος αναβάτης, 1948

Ρενέ Μαγκρίτ, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, 1945
Ρενέ Μαγκρίτ, Ο ψεύτικος καθρέπτης, 1928


Ρενέ Μαγκρίτ, Ο δάσκαλος, 1954

Ρενέ Μαγκρίτ, Ο Υιός του Ανθρώπου, 1946

Ρενέ Μαγκρίτ, Γκολκόντα, 1953
Ρενέ Μαγκρίτ, Η αυτοκρατορία του φωτός, 1950

Ρενέ Μαγκρίτ, Η προδοσία των εικόνων, 1948

Ρενέ Μαγκρίτ, Η περιοχή του Άρνεμ, 1949

Ρενέ Μαγκρίτ, Η επιστροφή, 1940


Ρενέ Μαγκρίτ, Κενή υπογραφή, 1965

Οι μαθητές εμπνέονται από τα έργα του Γ. Σταθόπουλου

Ο Γιώργος Σταθόπουλος είναι  Έλληνας σύγχρονος ζωγράφος. Στα έργα του συναντάμε  χαρακτηριστικές γυναικείες  μορφές,  φιλοτεχνημένες με πολλά στοιχεία από την αρχαία ζωγραφική των αγγείων. Χρησιμοποιεί  πλούσια χρώματα και οι πίνακές του αποπνέουν μια  ονειρική διάθεση.

Γ. Σταθόπουλος, Κοπέλα με άρπα
 Ένα κλαδί ελιάς,
φέρνει θαλπωρή όπου κι αν πας.
Και τότε είσαι τυχερή
αν μια κοπέλα παίζει μουσική.
Θα κάτσει δίπλα σου να σου πει
ότι στη μουσική πάντα μέσα ζει.
Ζέτα Ν.

Μα ποια είναι αυτή
που είναι εκεί;
Είναι μια κυρία
που κάθεται μπροστά σε μια πλατεία
και παίζει τον αυλό!
Αχ, τι καλό!
Με το ρούχο το μεταξωτό
πάω κι εγώ να χορέψω
σε κείνον τον ρυθμό!
Κασσιανή Σ.


Γ. Σταθόπουλος, Κοπέλα με άρπα
 Η Βασιλική
Γ. Σταθόπουλος,
 Είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα που την λένε Βασιλική. Η Βασιλική έχει ωραία γαλάζια μάτια. Έχει καστανά σγουρά μαλλιά, είναι έξυπνη και της αρέσει να παίζει άρπα. Της αρέσει το μπλε χρώμα και φοράει μπλε φόρεμα. Είναι στολισμένη με χρυσά σκουλαρίκια, χρυσό μενταγιόν και βραχιόλια. Ζει σε μια πόλη που την λένε Αθήνα.
Κατερίνα Π.



Γ. Σταθόπουλος,
 Η κοπέλα με την άρπα νομίζω πως βρίσκεται στην αρχαία Αθήνα, σε μια γιορτή που την έχουν καλέσει οι φίλες της για να παίξειμε την άρπα της ωραία τραγούδια και να τραγουδήσει. Φοράει ένα φόρεμα μπλε με άσπρες βούλες, βραχιόλια χρυσά και σκουλαρίκια. Τα μαλλιά της είναι καστανά και σγουρά. Η εικόνα της μου προκαλεί ευχαρίστα και όμορφα συναισθήματα.
Σταυρούλα Σ.
Γ. Σταθόπουλος,








Γ. Σταθόπουλος,



 Μια μέρα μια πανέμορφη γυναίκα πήγε σε ένα γλέντι για να δείξει τις ικανότητές της σε ένα διάσημο τραγουδιστή. Ο τραγουδιστής την άκουσε και θαμπώθηκε από την τόσο ωραία φωνή της. Η φωνή της ήταν σαν να τραγουδούσε μια σειρήνα, τόσο εκθαμβωτική. Ο τραγουδιστής την ηχογράφησε και χάρηκε πολύ. Το τραγούδι που είπε είναι αυτό:
Ένα λουλούδι όμορφο
μπήκε μες στα όνειρά μου
και άρχισα να λέω εγώ
αχ, αυτή η καρδιά μου!
Έλενα Π.








Ένα κορίτσι γλυκό στην πλάση
δεν μπορεί κανείς να το πειράξει.

Με το φουστάνι γαλανό,
σαν τη θάλασσα και τον ουρανό.

Με το δίαυλό της τραγουδεί,
για να την ακούσει όλη η γη.

Τι ωραία, τι ωραία
να ήμασταν όλοι εκεί
να τραγουδάγαμε μαζί!
Σοφία Κ.





Ο δίαυλος

 Όταν ένα κλαδί ελιάς εμφανιστεί,
θα 'σαι ειρηνική,
και τότε μια κοπέλα
θα 'ρθει να σου παίξει μουσική
και ο όμορφος δίαυλος θα σε κάνει τυχερή.
Μαρία Κ


Γ. Σταθόπουλος,Κοπέλα με δίαυλο


Γ. Σταθόπουλος,
























Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Ο χαρταετός στην τέχνη

 Καθαρή Δευτέρα! O ουρανός γεμίζει πολύχρωμους χαρταετούς... Εξορμήσεις στην εξοχή... Στο τραπέζι σαρακοστιανά... Θυμάμαι, από παιδί ακόμα, να ξεκινά η μέρα όμορφα και με πολλές προσδοκίες! Ήλιος, αεράκι, λίγα σύννεφα, ο χαρταετός... Όμως το απόγευμα της Καθαρής Δευτέρας ήταν και παραμένει για μένα  πάντα μελαγχολικό! Θες που ο καιρός συχνά μας τα χαλούσε, θες που μου έμεναν κάποια τελευταία διαβάσματα για την άλλη μέρα, αισθανόμουν πάντα λυπημένη για τα σχέδια που  ματαιώθηκαν κι ανήσυχη για όσα έμενε να κάνω...Ακόμα και τώρα βρίσκω μελαγχολικά τα ποιήματα για χαρταετούς και ταιριαστά μελαγχολικά τα ανάλογα ζωγραφικά έργα. Αυτό το συναίσθημα βέβαια, δεν με αποτρέπει από το να θαυμάζω πίνακες που έχουν αυτό το θέμα και να απολαμβάνω ποιήματα όπως το παρακάτω...

Α. Εμπειρίκος,  Οκτάνα , 1980

                             ΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ 

Σε ωρισμένους τόπους ονομάζουν τα χέρια χέρες. Στα Ακρο-
κεραύνια πετούν γυπαετοί. Στις πανωσιές σουρώνει η θάλασ-
σα και αναγαλλιάζει. Στις ανοικτές πλατείες τα παιδιά πε-
τούν τον Μάρτη χρωματιστούς αετούς από χαρτί.
   Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι και κάποτε γαλάζιοι, οι
χάρτινοι αετοί λυσίκομοι και με μακριές ουρές, πετούν επάνω
από την πόλι, όπως επάνω από την φτέρη των υψηλών βου-
νών οι αετοί.
   Εκστατικά υψώνουν τα παιδιά τα χέρια. Δείχνουν τους
χάρτινους κομήτες με τις μακρυές ουρές. Ουράνιοι δράκοι
 πιο ψηλά τα αεροπλάνα, βροντούν  και γράφουν στο στερέω-
μα με άσπρους καπνούς τις λέξεις:
                     ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.
  Είναι η ώρα κάτασπρη• η έκστασις γαλάζια. Η πόλις
αχνίζει από ηδονή. Κουνούν τις χέρες τα παιδιά και, ακόμα,
από τα στόματά των πηδούν σαν πίδακες οι λέξεις:
                     ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.

Γλυφάδα, 9. 7. 1960

Ο χαρταετός ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες. Έργα ελλήνων ζωγράφων με θέμα τον
χαρταετό μπορείτε να δείτε στην παρακάτω παρουσίαση:



Πληροφορίες για την ιστορία του χαρταετού μπορείτε να βρείτε εδώ